ضرورت ايجاد پايگاه داده يكپارچه ژئودیتا بیس (Geodatabase)  

ضرورت ايجاد پايگاه دادة يكپارچه ^{(Geodatabase)}

بيش از يك دهه است كه سازمانهاي مختلف در ايران به توليد داده هاي رقومي مي پردازند. داده هاي رقومي از منابع يكسان توليد شده كه بيشتر آنها را نقشه هاي كاغذي  تشكيل داده است. اين داده ها در فرمتهاي گوناگون توليد شده اند. به عبارت ديگر در ايران طي گسترش GIS داده هاي مكاني رقومي برحسب نياز سازماني توليد شدند و چون تمام سازمانها نياز به داده هاي مكاني پايه داشتند. لذا نقشه هاي توپوگرافي كاغذي در مقياس 1:25,0,000 و 1:50,000 در سطح كشوري توسط سازمانهاي مختلف رقومي گرديد و لايه هاي رقومي در محيط هاي متفاوت توليد شدند، فرمتهاي متفاوت داشته اند وچون به طور يكپارچه توليد نشدند، لذا نتوانستند كه زير ساختار داده هاي مكاني ايران گردند.

اگر همين داده ها به نحوي توليد مي شدند كه ساختاري مشخص و تعريف شده اي داشتند و در قالب فرمت يكسان توسط سازماني مسئول در اختيار مصرف كنندگان اطلاعات مكاني قرار مي گرفت. مسلماً GIS ايفاي نقش بهتري در ايران داشت. شكل 1منابع  توليد ^Geodatabase را نشان مي دهد. همانطور كه در اين شكل ملاحظه مي شود. روشهاي توليد ^Geodatabase بر اساس منبع داده ها تفاوت مي كند اما منابع متفاوت به يك نوع ساختار يكپارچه و منسجم ختم مي شود. اين بانك داده مي تواند به اشتراك گذاشته شود و پايه اي براي مطالعات  جغرافيايي باشد.

  شكل 1منابع  توليدGeodatabase  (ازری 2000)

توليد داده هاي رقومي بخشي از ايجاد ^Geodatabase مي باشد. تدوين قوانين، استفاده از بانك هاي داده اي، فرمت داده ها، تعريف داده ها از نظر توليد كنندگان، اصطلاحات مورد استفاده در داده ها و بسياري از موارد ديگر ضرورت دارد. شكل 2 ساختار دادهاي سلسله مراتبي را براي ^Geodatabase نشان مي دهد.

ساختار داده اي در ^Geodatabase