تغييرات كاربري زمين[1]
كي ول، كاربري زمين را نه يك كميت ايستا بلكه، يك الگوي تكامل تدريجي [2]معرفي ميكند؛ همچنانكه در نيم قرن اخير كاربري زمين شاهد بيشترين و كاملترين تغييرات نسبت به ديگر دورهها بوده است (Kivell:1993,p 3). تغييرات كاربري زمين شامل اولاً تبديل يك نوع از كاربري به نوع ديگر به معني تغييرات در نحوة اختلاط و الگوهاي كاربريهاي زمين در يك محدوده و دوم شامل تغييرات يك نوع خاص از كاربري زمين ميشود كه علاوه بر تغيير كيفيت و ويژگيهاي كاربري، ممكن است در شدت آن نيز تغييراتي ايجاد شود. تحليل تغييرات كاربري زمين بر پاية دو سؤال اصلي و مرتبط در رابطه با تأثيرات تغييرات كاربري زمين چيست و چه عواملي منجر به تغييرات كاربري زمين ميشود: ميچرخد سؤال اول ميتوان دو گروه اصلي از عوامل تغيير دهنده كاربري زمين را شامل عوامل بيوفيزيكي و عوامل اجتماعي- اقتصادي نام برد؛ عوامل بيوفيزيكي ويژگيها و فرايندهاي محيط زيست طبيعي را تعريف كرده و عوامل اجتماعي- اقتصادي شامل عوامل جمعيتي، اجتماعي- اقتصادي، سياسي و نهادي شده و فرايندهايي مانند تغييرات جمعيتي، تغييرات ساختار صنعتي و تغييرات فنآوري اين عوامل را تعريف ميكنند (Briassoulis: p12). كيول، همچنين فرايندهاي متعددي را بر الگو و تغييرات كاربري زمين شهري مؤثر دانسته است؛ اما دو گروه اصلي از اين فرايندها را حايز اهميت بيشتري ميداند كه در واقع ميتوان آنها را دو جنبه از عوامل اجتماعي- اقتصادي نام برده شده دانست؛ »اول، نيروهاي بازار هستند كه شامل رقابت ميان فعاليتهاي مختلف شهري، نيازهاي جابجايي مكاني صنعت و تجارت و ارزش طبيعي زمين و تغييرات فنآوري حمل و نقل و دوم، نحوه عمل سيستمهاي برنامهريزي كاربري زمين و تأثير سياستهاي دولتي بر استفاده و توسعه زمين د شهري ميشود« (Kivell:1993). در رابطه با سؤال دوم نيز تأثيرات تغييرات كاربري زمين نيز به دو دسته اصلي زيستمحيطي و اجتماعي- اقتصادي تقسيم ميشود كه نوع اول توجه بيشتري را به خود جلب كرده زيرا كه تأثيرات اجتماعي- اقتصادي جزئيتر و داراي پيچيدگي و مدت زمان بيشتر بوده و كمتر قابل تشخيص است (Briassoulis: p 10-15).
[1] Land use change
[2] Constantly evolving pattern