گونه شناسي مسكن در بافت
بررسي گونه شناسي مسكن در بافت تاريخي تنوعات اسكان در اين بافت را مشخص مي‌كند. واحدهاي مسكوني بافت تاريخي را ميتوان به گروه‌هاي زير تقسيم كرد:
- گونه چهارطرف ساخت (O شكل): در اين نوع ساخت فضاهاي مسكوني درگرد حياط‌هاي مركزي شكل مي‌گيرند و كليه ارتباطات و عملكردها از طريق حياط مركزي صورت مي‌گيرد. در بناهاي باقيمانده قديمي ميتوان ارزشهاي معماري و فضائي كه اين نوع معماري بوجود مي‌آورد را ادراك نمود.
- گونه سه طرف ساخت (U شكل): در اين نوع شكل گيري فضاها، احجام در سه طرف حياط شكل مي‌گيرند و بعد از نمونه 4 طرف ساخت بهترين پاسخ گويي را به شرايط بافت دارد، جهت چهارم در اين نوع معمولاً به طرف معبر مي‌باشد.
- گونه دو طرف ساخت پيوسته (L شكل و نوع ناپيوسته II شكل): در اين نوع ساخت L شكل احجام بصورت پيوسته و در 2 طرف فضاي باز شكل مي‌گيرند و در نوع I I شكل احجام در دو طرف حياط و به صورت گسسته قرار مي‌گيرند. اما در معماري گذشته ديواره‌هاي حياط فاقد ساختمان بدون تدابير معماري رها‌نمي شد، بلكه تقسيم بندي‌هائي در ديوار آنها را جزئي از معماري يكپارچه ساختمان مي‌كرد.
- گونه يك طرف ساخت (I شكل): در معماري گذشته شيراز از اين گونه كمتر استفاده مي‌شد و سعي بر اين بود كه از شرايط اقليمي و جهات مختلف آفتابگيري، بهترين بهره برداري براي بناي مسكوني بعمل آيد. اما در معماري معاصر اكثر نوسازي ابنيه به اين گونه صورت گرفته و خود باعث ناهماهنگي در بافت تاريخي گرديده است.
